مرودشت، این جلگه ی پهناور و سرسبز در قسمت شمالی استان فارس و به علت وجود کوه های اطراف، آب و هوایی کوهستانی دارد. از نظر صنعت و فناوری یکی از شهرهای مطرح سطح استان است و به جرأت می توان گفت یکی از شهرستان های نام آور در عرصه ی صنعت کشور است.

کشاورزی در این شهر حرف اول را می زند چه در زمینه ی تولید گندم سرانه و چه از نظر تولید محصولات از جمله چغندرقند. وجود کارخانجاتی که محصولات داخلی و صادراتی را تولید می کنند از دیگر نقاط قوت این شهرستان است. همچنین وجود آثار باستانی مثل تخت جمشید، نقش رستم، نقش رجب، پاسارگاد و بوستان آزادی و... که توانسته زمینه ی گردشگری و توریستی را برای این شهر به ارمغان بیاورند، هر کدام به نوبه ی خود جای بحث و گفتگو دارد.

از دیگر نکات قابل بحث این شهرستان، وجود زمینه  کاری در سطح شهر است. به علت وجود تعداد خیابان های کم  با عرض بسیار اندک معمولاً تمامی مغازه ها و دفاتر و مکان هایی که به هر طریق راه درآمد و امرار معاش مردم این شهرستان هستند، همگی در یک خیابان که آن هم خیابان اصلی است، گردآوری شده اند.

بیشترین مسیر عبور و مرور از داخل شهر و از خیابان اصلی است. همچنین بیشترین منازل مسکونی نیز در اطراف و کوچه های فرعی این خیابان ساخته شده اند. مناطقی چون علی آباد، 60 متری، سهل آباد، مختارآباد از جمله مناطق محروم و حاشیه نشین این شهرستان و فلکه معلم یا به عبارتی شهرک معلم به نقل قول خود مردمان این شهرستان، بالاترین منطقه و شمال این شهر است که از نظر امکانات رفاهی از سایر نقاط این شهر برتر بوده و یا به عبارتی منطقه لُرنشین است.

وجود و توسعه ی زیرگذر مرودشت که به تازگی یکی از پروژه ها و دستاوردهای نوین شهرداری در این چند سال بوده از نظر قیمت و بالندگی بر ساختمان های این قسمت(شهرک معلم) چه از نظر تجاری و اداری و مسکونی و... افزوده است، در حالی که در مناطقی چون 60 متری و سهل آباد و... که در پیش از آن ها سخن گفتیم از این امکانات یا خبری نیست و یا به ندرت دیده می شود. آن هم اگر دیده شود یا به صورت کامل نیست و یا این که چنگی به دل نخواهد زد.

وجود امکانات رفاهی چون آب، برق، گاز، تلفن و حتی آسفالت خیابان ها در بعضی و یا شاید اکثرت این مناطق به چشم نمی خورد. با وجود این که چندین سال از انقلاب و نابودی طاغوت می گذرد. هنوز بعضی از خانواده های این شهرستان دارای این امکانات نیستند، در صورتی که بعضی از روستاها و بخش های دورافتاده از این نعمت ها زودتر ازمرکز خود این شهرستان بهره مند شده اند.

به همین دلیل بیشتر افراد به علت کمبودهای احساس شده که هر کدام می تواند به نوبه ی خود در زندگی ایجاد خلاء کند، برای به دست آوردن لااقل بهبود زندگی به هر زحمت و سختی که شده سعی کرده اند خود را به طریقی، نه بالای شهر بلکه به مرکز شهر برسانند تا هم از امکانات رفاهی بهره مند شوند و هم درآمدی افزون بر درآمدهای قبلی داشته و یا علاوه بر آن راه درآمد دیگری ایجاد کنند. حال چه به طریق قانونی  و یا غیرقانونی که خود نیز باعث مشکلاتی در  از جمله شلوغی و بی نظمی مرکز شهر شده است.

روی آوردن روستائیان و عشایران این شهرستان به شهر جهت کار و درآمد و یا به گمان خارج شدن از سنت های قدیمی و به اصطلاح «به روز شدن» از دیگر دلایل ایجاد شلوغی و ازدحام در این شهر شده است. وجود مغازه ها و مراکز درآمدی که بدون توجه و رعایت قانون و مقررات در سطح شهر پراکنده شده اند از دیگر دلایل شلوغی مرکز شهر شده است. ساخت و ساز برج ها و یا به عبارتی دیگر مجتمع هایی که حال یا به صورت اداری هستند و یا تجاری و مسکونی و یا در حال اجرا هستند هر کدام به نوبه ی خود باعث تغییر چهره ی شهر و ایجاد انگیزه در مردم برای هجوم به این نقاط یا برای ایجاد کسب و کار و یا سکونت شده است.

حال جای سؤال اینجاست که چرا چنین ساختمان هایی با این همه امکانات در دیگر نقاط شهر پراکنده نشوند و یا با وجود افراد خیّر یا افرادی که از نظر مالی حرف اول را می زنند چنین سرمایه گذاری هایی را در دیگر مناطق مردم شهر انجام ندهند تا هم چهره ی شهر را از نظر زیبایی و تکنولوژی روز عوض کرده باشند و هم ایجاد درآمدی از آن منطقه شده باشد و از همه مهم تر مردم نیاز نداشته باشند برای به دست آوردن مواد مورد نیاز روزانه ی خود فقط به مرکز شهر هجوم بیاورند، در حالی که همین امکانات اگر به حاشیه های شهر کشیده شود هم محل های ورودی و خروجی شهر از نظر دید عموم عوض خواهد شد و هم توانسته ایم تا حدی امکانات را به آن مناطق ارزانی کنیم و هم باعث می شود که ارگان های دولتی از جمله شهرداری هزینه هایی را صرف هر چه بهتر جلوه دادن این مناطق کند.

از طرفی راه های ورودی به این قسمت ها حال چه از طرف کمربندی و چه از طرف 60 متری برای عبور و مرور اتومبیل های شخصی و غیرشخصی نیز آسان تر خواهد بود تا معضلی چون شلوغی و ترافیک، آن هم در اوج ساعات کاری به وجود نیاید، چرا که در این صورت دیگر نه شهرداری مجبور خواهد شد طرح ترافیک یکطرفه را ارائه دهد که این امر منجر به کم شدن درآمد مغازه داران واقع در سطح خیابان شود و هم در این صورت با کم شدن درآمد مغازه هایی که واقعاً مورد نیاز شهروندان خواهد بود باعث ورشکستگی و از طرفی شُل شدن چرخ صنعت شهرستان خواهد شد که این طرح اولاً با وجود چاله و دست اندازهایی که درون کوچه و خیابان هایی که به خیابان اصلی منتهی می شوند، عبور و مرور را مشکل خواهد کرد و ثانیاً وجود مدارس و ارگان هایی که در خیابان ها و کوچه های اطراف خیابان اصلی به چشم می خورد، با وجود ارائه طرح ترافیک آن هم برای دانش آموزان که در روز مجبور خواهند بود قسمتی از راه خود را پیاده و یا به هر طریقی با اتومبیل شخصی طی کنند، سخت تر می کند.

 به طور مثال خانمی که دارای فرزند کوچک است و به دلایلی باید فرزندش را هم همراه خودش به بازار ببرد، مجبور خواهد بود که اتومبیل خود را در یکی از کوچه های اطراف پارک کند و چندین متر را پیاده همراه با بچه و وسایل خرید طی کند که هم خستگی را به ارمغان خواهد آورد و هم  زمان خود را تلف کرده است. در صورتی که همین وقت تلف شده برای خرید را می توانست در چند نوبت آن هم در صورت مرکز خرید در حاشیه شهر صرف کند.

همچنین شخصی که بیمار می باشد و محل سکونت آن یکی از خانه های کوچه های منتهی به خیابان اصلی بوده و چاره ای جز استفاده از اتومبیل شخصی یا آژانس جهت رسیدن به بیمارستان را ندارد و هر ثانیه تلف شده برای او بسیار ارزشمند است، گذر از کوچه های فرعی چندین برابر وقت عبور از خیابان اصلی را می گیرد. در این موقع طرح ترافیک چه ارزشی برای او خواهد داشت و در این زمان چه کسی پاسخگوی او و خانواده اش خواهد بود.

 شهری که فقط یک خیابان اصلی دارد، چرا باید یکطرفه باشد؟ حال بماند عواقب و پیش آمدهایی که از نظرها دور بوده و یا در مقوله ی سخن ما نمی گنجد، زیرا هر کدام خواستار گفتگو و بحث در جایگاه با مقامات بالاتر را دارد. در این زمینه یعنی طرح ویژه کردن خیابان انقلاب، رئیس مجمع صنفی شهرستان مرودشت در گفتگو با خبرنگار هفته نامه تخت جمشید گفت: 20 سال است که شهرداری مرودشت وجهی را تحت عنوان احداث پارکینگ گروهی از مردم و کسبه دریافت کرده، ولی تا کنون اقدامی در راستای راه اندازی این پارکینگ صورت نگرفته است.

حسین رستگاریان افزود: 10 هزار صنف در شهرستان مرودشت فعالیت دارند که تعدادی در مسیر اصلی شهر مرودشت فعالیت دارند و به دلیل احداث نشدن پارکینگ دچار مشکل ترافیک شده اند و با اجرای طرح ویژه ترافیک، بازار مرودشت به حالت رکود درآمده است. اجرای این طرح نه تنها مشکلی از بار ترافیک مرودشت برنداشته، بلکه علاوه بر افزایش بار ترافیکی جلوی حضور مردم در بازار و خرید آن ها را گرفته و این امر موجب افزایش رکود کار آن ها شده است.

قبادی در گفتگو با خبرنگار هفته نامه تخت جمشید گفت: عدم احداث پارکینگ یکی از مشکلاتی بوده که مورد بی توجهی شهرداران قبلی و فعلی شهردار قرار گرفته و عدم تعداد مراکز خرید در نقاط مختلف شهر نیز موجب افزایش بار ترافیکی شده است. وی ادامه داد: شورای شهر و شهرداری مرودشت باید تمام تلاش خود را در جهت رضایت، سلامت و مسائل عمومی شهر به کار گیرد تا شاهد چنین مشکلاتی نباشیم.